100 lat Stanisława Mikulskiego

-Tata pochodzi z okolic Rzeszowa. Przed II wojną światową osiedlił się w Węgrowie, w okolicach Grudziądza. W 1939 roku został jednak wysiedlony przez Niemców. Wrócił więc w swoje rodzinne strony. Po wojnie chciał wrócić do swojego dawnego gospodarstwa pod Grudziądzem. Okazało się jednak, że zostało ono zniszczone, a jego dawny dom jest już zajęty. Postanowił więc poszukać swojego miejsca w naszym powiecie. 19 kwietnia 1945 roku osiedlił się w Nebrowie Małym – mówi Tadeusz Mikulski, syn jubilata.

Pan Stanisław prowadził gospodarstwo do roku 1980. Wówczas przeszedł na emeryturę, przekazując gospodarkę synowi.

Nie dał się skolektywizować

-Wśród mojego rodzeństwa jest trzech rolników, w tym ja, lekarz stomatolog i farmaceuta. Zawsze żartowaliśmy, że tata zapewnił sobie dobre wyżywienie i dobrą opiekę medyczną. Stan zdrowia ojca jest dobry. Wymaga jednak stałej opieki. Ojciec nigdy nie dał się skolektywizować, mimo że kolektywizacja była wówczas powszechna. Trochę wycierpiał z tego powodu i my także, chociaż wtedy nie bardzo rozumieliśmy dlaczego tak się dzieje. Trzy razy trafiał do więzienia. Bez żadnego wyroku trzymali ojca po kilka miesięcy. Najczęściej wspominał pokój nr 26 w komendzie przy ul. Chopina. Tam był najczęściej przesłuchiwany i namawiany do współpracy z SB. Mimo nacisków i wielu nieprzyjemności nigdy nie zmienił przekonań. Wielu mieszkańców poszło w jego ślady. Połowa mieszkańców Nebrowa Małego zdecydowała się na włączenie swoich gospodarstw do spółdzielni, ale połowa uznała, że mój ojciec ma rację i pozostała niezależna. Za dużo jednak o tym nie mówił, chociaż były to czasy w których taka postawa wymagała dużej odwagi. Jednak w domu nigdy nie byliśmy w jakiś sposób buntowani przeciwko ówczesnym władzom. Uważał, że wystarczy iż on sam zachowuje niezłomną postawę – twierdzi Tadeusz Mikulski.

Jeden z pionierów przybyłych na teren powiatu

Stanisław Mikulski doczekał się trzech córek, czterech synów, osiemnastu wnuków i dwudziestu dwóch prawnuków. Jest jednym z niewielu żyjących jeszcze pionierów, którzy przywędrowali do powiatu kwidzyńskiego i przez lata kształtowali jego oblicze, pokazując jednocześnie, że przez lata komunizmu można było zachowywać niezłomną postawę i przywiązanie do tradycji.